Iedereen die achter het stuur kruipt, heeft een verantwoordelijkheid. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor anderen op de weg. Een seconde van onoplettendheid, een kleine afleiding, en een ongeluk kan verwoestende gevolgen hebben. Maar wat veel mensen zich niet realiseren, is de enorme impact die een zwaar verkeersongeval ook heeft op de hulpdiensten. De politie, brandweer en ambulancepersoneel zien en voelen het leed van dichtbij.
Voormalig agent Dennis Neele beschreef op LinkedIn een indringende ervaring die laat zien wat er gebeurt wanneer een hulpverlener geconfronteerd wordt met het ondenkbare. Met zijn instemming publiceren wij hier wat er, achter de schermen, gebeurt nadat een vrouw om het leven is gekomen bij een vrachtwagenongeval.
“AD1305… blijf luisteren…”
Een melding op de portofoon die meteen alle alarmbellen doet rinkelen. Het is 09:30 uur, de ochtendspits is nog in volle gang wanneer de agent een oproep krijgt:
“AD1305… blijf luisteren…AD1201, AD1301–Prio 1: aanrijding fietser–vrachtwagen en mogelijk een kind. U heeft toestemming.”
Iedere agent weet wat ‘Blijf luisteren’ betekent. Het is de aankondiging van een heftig incident waar meerdere politie eenheden nodig zijn.
Er zit een kinderstoeltje achterop de fiets. Niemand weet nog zeker of er een kind bij betrokken was of niet.
Het slechtnieuwsgesprek
Terwijl de politieauto met loeiende sirenes onderweg is, komt er een opdracht die de lucht nog zwaarder maakt.
“1305… ik heb een belangrijke taak voor u. Het slachtoffer is overleden. U moet het slechtnieuwsgesprek voeren met de man van het slachtoffer…”, hoorden de agenten de OVD-OC zeggen.
En hij was nog niet klaar…
“De fiets van het slachtoffer had een kinderstoeltje… We weten niet zeker of het kind ook bij het incident aanwezig was. Ik wil graag uw bevestiging dat het kind bij de vader is.”
Met een steen in onze maag aanvaardden de agenten de opdracht. Wanneer zij arriveren bij het huis van de echtgenoot, zien ze de vader buiten staan. Met de kleine in zijn armen.
Snel wordt de portofoon gepakt: “OC1305: Het kindje is bij de vader. We gaan hem nu aanspreken.”
“1305…(korte stilte)… heel veel sterkte daar.”
Wat volgt is een moment dat door merg en been gaat.
“Weet u waar mijn vrouw is? Ze hoort al thuis te zijn. Weet u meer? Wat is er aan de hand?”
De agent kijkt de man in de ogen en spreekt de woorden die niemand wil horen: “Ik weet niet hoe ik dit makkelijker kan vertellen… maar uw vrouw is vanochtend bij een verkeersongeluk om het leven gekomen.”
De pijn, het verdriet en de onbeschrijfelijke wanhoop van de echtgenoot en vader snijden door de lucht. De man schreeuwt het uit en klampt zich vast aan de agent. Dit is het moment dat hulpverleners vrezen, maar waar ze nooit voor kunnen weglopen. Ze moeten er zijn. Voor hem. Voor zijn kind.
De lange rit
De man wil zijn vrouw zien. Maar het lichaam is nog niet toonbaar. De opdracht aan de agenten is duidelijk: “Jullie moeten er alles aan doen om zo lang mogelijk met hem rond te rijden. Verzin iets….”
En zo negeren ze elke aanwijzing van de TomTom. Minuten rekken zich uit, de realiteit wordt zo lang mogelijk op afstand gehouden. Totdat ze bij het ziekenhuis aankomen en de vader de richting van het mortuarium op loopt. Dan, na een paar seconden van verstikkende stilte, weerklinkt de schreeuw van onvoorstelbaar verdriet. Een geluid dat de agent nooit zal vergeten.
Een oproep aan iedereen op de weg
Dennis Neele deelde dit verhaal om mensen bewust te maken. Om te laten zien wat een ongeval met een vrachtwagen niet alleen betekent voor het slachtoffer en de nabestaanden, maar ook voor de hulpverleners die ermee te maken krijgen. Dit is de realiteit achter de statistieken, de berichten in het nieuws en de vertragingen op de weg.
Daarom deze oproep: Houd je aandacht op de weg. Laat je niet afleiden door je telefoon. Neem de tijd en rijd veilig. Voor jezelf. Voor anderen. En voor degenen die elke dag klaarstaan om het ergste op te vangen.
“Let alsjeblieft goed op jezelf en op elkaar”, aldus voormalig politieagent Dennis Neele.